تاریخچه ی گرامی داشت از روزمادر به
25 سال قبل از میلاد مسیح بر می گردد، درآن زمان مردم به نحوی به الهه های یونان
جشن مادر برگزار می کردند. در میان بنیانگذاران روز مادر از سه زن می‌توان نام
برد: آنا جارویس (مادر)، جولیا وارد هئو، و آنا جارویس (دختر)
● آنا جارویس درسالهای 1832 تا 1905 حیات داشت ، وی
زن خانه‌داری بود که در امور اجتماعی از جمله گسترش امر صحت به منظور نجات کودکان
از مرگ و میر بسیار فعال بود.
آنا جارویس خود 11 فرزند به دنیا آورد
که تنها 4 تن از آنان زنده ماندند. وی با ایراد سخنرانی و سازماندهی زنان به منظور
پیشرفت وضعیت اجتماعی زنان و کودکان فعالیت‌های خویش را آغاز کرد. در سال 1858 وی
"روز کار مادر" را بنیان گذاشت و زنان را بسیج کرد تا با افزایش آگاهی
خویش در مورد صحت، و با کار جمعی برای نجات زند گی کودکان جامعه و محافظت از آنان
در مقابل بیماری‌ها تلاش کنند. آنا جارویس همچنین در ایجاد فضای دوستی بین طرفین
جنگ داخلی امریکا پس از پایان جنگ نیز فعال بود و تلاش داشت که با تحکیم دوستی بین
مادران، دوستی بین سربازان دو طرف و آشتی ملی را تقویت کند.
● جولیا وارد هئو درسالهای 1819 تا
1910 زندگی داشت، شاعر و صلحدوست، زنی بود
که بشدت از جنگ‌های داخلی امریکا و نیز جنگ آلمان و فرانسه متاثر شده و در ادامه
کار آنا جارویس در سال 1872 روز خاصی را برای مادران و برای صلح بینان نهاد.
بدین ترتیب جولیا وارد هئو سنت روز
بزرگداشت مادر را آغاز کرد. بزرگداشت مادر با بزرگداشت صلح آغاز شد و اغلب در این
روز مادرانی که فرزندان خود را در جنگ‌های داخلی از دست داده بودند، گرد هم می‌آمدند.
اما این روز هنوز در امریکا رسمی نشده بود.
• در روز 9 مي سال 1905، آنا جارویس در گذشت و دختر او که نیز نامش آنا
بود، بر آن شد که کار جولیا وارد هئو را ادامه دهد و همچنین خاطره و سنت مبارزه
مادرش را جاودانه سازد. آنا جارویس درسالهای 1864 تا 1948 حیات داشت، وی با نوشتن
نامه به قانونگذاران کشور تلاش خود را برای رسمی کردن روز مادر آغاز کرد. وی برای
اولین بار در 10 ماه مي 1908 در شهری که مادرش در روزهای یکشنبه در مدرسه کلیسا
تدریس کرده بود، روز مادر را جشن گرفت. به تدریج مردم دیگر شهرهای امریکا روز مادر
را جشن گرفتند تا جایی که در سال 1912 چهل و پنج ایالت امریکا روز مادر را رسمی
کرده بودند. در سال 1914، به دستور رئیس جمهور وقت امریکا، وودرو ویلسون، روز مادر
به عنوان یک روز ملی به رسمیت شناخته شد.
اما بدنیست بدانیم که بانی روز مادر یعنی خانم
آنا جارویس خود هیچگاه مادر نشد تا کلمه ی مادر را از زبان فرزند خودش بشنود او
سرانجام در خانه ی سالمندان در فلا دلفیا چشم از جهان بست و تمام مصارف نگهداری او درخانه ی سالمندان را
تاجران گل وافرادی که از فروش گل در روز مادر سود می برند برداختند.
با به پایان رسیدن جنگ جهانی اول
تجلیل از روز جهانی مادر به کشورهای اروپایی نیز راه یافت ، این روز درسال 1917
برای نخستین بار در اتریش وسویس تجلیل شد. آلمان در سال 1922 برای نخستین بار
میزبان تجلیل از روز جهانی مادر شد. دانمارک ،فنلند ، آسترالیا ، بلژیک ، ترکیه
وایتالیا دومین یک شنبه ماه می را درهر
سال به نام روز مادر تجلیل می کنند. مردم
در پاکستان ، قطر ،عربستان سعودی، وامارات متحده عربی روز مادر را در ماه
می جشن می گیرند. ودر ارجنتاین وهندوستان مردم روزمادر را در ماه اکتوبر جشن می
گیرند ، اما هندوها جشن روزمادر را که بنام " دورگا" نامگذاری شده ده
روز جشن می گیرند. در پرتگال واسپانیا این روز درکلیسا ها تجلیل می شود وصبغه ی
مذهبی دارد. درهشتم ماه دسامبر مردم به کلیسا می روند ومراسم شکر گذاری برای مریم
مقدس مادر حضرت عیسی (ع) با بجا می آورند. وسرانجام در برخی از کشورهای اسلامی
سالروز تولد حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها دخت گرامی پیامبر بزرگوار اسلام را
به نام روز مادر تجلیل می کنند.
واما در افغانستان؛ از سالها بدین سو روز 24 جوزا بنام روز مادر
تجلیل می شود. این روز در برخی از شهرها با محافل متفاوت تجلیل می گردد ، اما در
بسیاری از مناطق سرزمین ما شاید کمتر فرزندان به این روز توجه داشته باشند ویا لا
اقل آن را به نحوی جدی بگیرند.
هرچند شاید افغانستان داغدیده تراین
وستمدیده ترین مادران جهان را داشته باشد ، اما کمتر آنانیکه در کنار مادر خود اند ویا هم دور از وی، به
چنین روز توجه کنند ولا اقل با لبخندی چنین روزی را برای مقدس ترین موجود روی زمین
تبریک بگویند. حتی برخی ها تجلیل از این روزرا به نحوی پدیده ی خارجی دانسته وآنرا
مردود می شمارند ، اما واضح است که عظمت وشکوه نام مادر بالاتر از آن است که چنین
حرکتی به شان انها کسر وکمی وارد کند.
اگرچه هر کشور با فرهنگ خاص خود برای
تجلیل از روز مادر سمبول ودلیلی دارد ، اما آنچه اهمیت دارد قدر دانی وتشکر از
مادر است.
روز مادر ریشه در همگرایی مادران در
تلاش آنان برای حفظ صلح و نجات جان فرزندانشان دارد و هنوز سازمان‌های زنان در
امریکا تلاش دارند تا فعالیت‌های اجتماعی در این روز در زمینه‌های بزرگداشت صلح و
مخالفت با جنگ و بهبود وضعیت کودکان و مادران سامان داده شود.
سازمان‌هایی که برای بهبود وضعیت زنان
مبارزه می‌کنند، شعارهای مبارزاتی خود را در راستای لغو تبعیض علیه مادران هماهنگ
می‌سازند و تلاش می‌کنند تا زنان را بسیج سازند تا پرسش‌هایی همچون آموزش کودکان،
بهداشت کودکان و مادران، ساعات کار مناسب و دستمزد برابر برای زنان را در سطح
اجتماعی برجسته ساخته و دولت را به سیاست‌گذاری مناسب در راه حل این مشکل‌ها وادار
سازند.
مادر به مثابهء زیباترین تابلوی آفرینش ، بهترین تکیه گاه وبزرگترین
مرجع آمال انسان مستلزم ارج گذاری سُترگ وادای سپاس بیکران است.
مادر چون الماس گرانبها ، بهترین تحفه
طبیعت است که از روز اول خلقت به هر انسانی اعطاءشده وبدون در نظر داشت مرز های نژاد پرستانه وبه
دور از هر گونه اختلافات طبقاتی وفرهنگی به مستمند وثروتمند به یک نوع بخشایش
یافته است .
مادر رنگ نمی شناسد ودرپیشگاه مادرهیچ
گونه تعلقی بجز تعلق مادر به فرزندش وجود ندارد وفشرده آنکه مادرجوهر زندگی وگوهر
نایابی است که سازنده جهان وتابلوی پرودگا ر است. روی چنین ابهت وشایسته گی مادران
است که نها دهای یاد شده مصمم برآن شدند تا زن را گرامی داشته واز مقام مادر تجلیل
نمایند.
این روز به پاس احترام به مقام شامخ
مادر، بنام نامی این موجود سراپا
عاطفه ومحبت نام گذاری شده است. هرسال درسراسر جهان از این روز با برپایی محافل،
مجالس و کنفرانس ها به طور گسترده در سطوح مختلف از سوی دولت ها، نهاد های فرهنگی،
سیاسی، مدنی واجتماعی تجلیل به عمل می آید.
هرکسی در این روز بزرگ به گونه ای
اراده قلبی خود را با ابراز احساسات وعواطف به مقام والایی مادر نشان می دهد.
فرزندان احساسات خود را با دادن تحفه ی، اندیشمندان احساسات شان را در قالب کلمات
وجملات زیبا ودل نشین بیان می کنند؛
این روز مردم در بسیاری از کشور های جهان
به گرامی داشت از روز جهانی مادر، با هدایا وتحایف به استقبال مادران خود می روند.
دراین جهان کم نیست شماری کسانی که مادران خود را ازدست داده اند ویا به نحوی از
آنان دور اند ، اما آنچه ارزشمند وگرامی
است روزی برای گرامیداشت از یکی از مقدس ترین
موجودات روی زمین یعنی مادر است.
اما سوال اصلی این است آیا به راستی تنها با
ادای کلمات، واعطای دسته گلی به مادر، و یا برگزاری محافل وابراز احساسات آنهم
تنها در یک روز معین و به فراموشی سپردن مادر در روزهای دیگر، می توان آنچه شایسته
مقام مادر است را ادا نمود؟ نه، تجلیل از روز مادر در روزبیست و چهارم جوزا خلاصه
نمی گردد. دولت ها ونهاد های اجتماعی وبه طور کل اولاد آدم مسئولیت دارند که به
بهانه روز مادر مقام بلند مادر را به خوبی بشناسند و جایگاه او را به عنوان انسان
در هستی درک نمایند تا بتوانند آنطوری که شایسته است از منزلت انسانی او در چهره
مادر، تجلیل کنند.
تقدیر ازمادر، بهانه وروز خاص نمی
خواهد ، هر روز روزاوست و یادش احتمالا هر لحظه در یاد فرزندان! اما اختصاص یک روز
از سال به مادران که تقریبا در تقویم هر ملت وقومی یافت می شود تنها بهانه ایست
برای تکرار ونشان دادن عشق های کوچکمان به قلب های بزرگ ....
هرچند تنها گرامی داشت ازمادر در یک
روز سال بسنده نیست وچنین موجودی باید هرآن گرامی داشت واز وی یاد نمود.
بزرگترین اندیشمندان، فیلسوفان، مخترعان، عرفای
بزرگ، نویسندگان مشهور، شاعران توانا، انقلابیون و مبارزان فداکار و زنان تاریخ که
هرکدام در حد خود نقش آفرینی نموده وتحولات شگرف در تاریخ بشری به وجود آورده اند،
از دامن زن برخاسته اند؛ پس مادر بزرگترین گوهری است که باید اورا شناخت وبه مقام
ارجمندش احترام گذاشت.
موضوعی دیگری که به مقام مادر اهمیت
فراوان می دهد نقش معلم بودن مادر است. آغوش مادر اولین مکتب تربیتی فرزند است.
مادر؛ اولین معلمی است که می تواند فرزندش را پرورش دهد و او را با سلامت جسمی
وروانی به جامعه تقدیم نماید. دوران شیرخوارگی وطفولیت یکی از دوران های بسیار
حساس وسرنوشت سازاست. در این دوران مادر کوشش می کند روزها وشبها دل سوزانه از صحت
و بهداشت طفل مراقبت کند و به تربیه وآموزش او رسیدگی کرده به او سخن گفتن و راه
رفتن آموزد.
لالائی مادر در خواب و بیداری در شب و روز، اولین سرود روح بخشی است که با ترنم دل نشین از زبان مادر جاری شده و به ذهن و روح فرزند نقش جاودانه می بندد. مادر در هر لحظه با آرامش کودک خود احساس آرامش می کند وبا خنده کودکانه اش می خندد و با گریه اش غمگین می گردد وبا شوخی ها و پروبال زدن هایش لبخند رضایت برلبانش نقش می بندد و اطمینان خاطرش را از صحت وسلامتی جسمی وروحی طفلش جاودان می سازد. ازآنچه که تا کنون گفته آمدیم، این نتیجه بدست می آید که به خاطر تحمل رنجها ومحنت های دوران بارداری و پس از تولد است که مادر توانسته مقام اولین معلم و دروازه بانی بهشت را از آن خود نماید. جمله " بهشت زیرپای مادران است " بالاترین اجر و مزد معنوی و ارزشی است که به مادر داده شده. رسیدن به این مقام، فداکاری و تحمل می خواهد که مادر از خود نشان داده است. شاید درازنای تاریخ، مادری را نتوان یافت که نسبت به اولاد "بد" خود کم مهری نموده و او را نسبت به اولادهای دیگرش از محبت محروم ساخته باشد. پس ای مادر! گرامی باد بر شما این توصیف و اجر معنوی. خجسته باد نام گذاری 24 جوزا به نام نامی تان برای همیشه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر